Ödül almam gerektiğine dair ciddi bir inanç var içimde. Ödül mü ne, bildiğin ödül canım. Nobel gibisinden hani. Henüz ödülün hangi alanda olacağına karar verebilmiş değilim. Hem illa papa hazretlerinin vermesi de gerekli değil ama ödül önemli. Ödül teknolojisinin olmadığı o karanlık çağlarda insanlar ne diye sanatla, bilimle uğraşıyorlarmış anlamak güç cidden.
Misal şu resim yapan kadının yerinde ben olsam eminim bir yandan da aklımdan, artık resim yapan insanlar kimden nasıl bir ödül alıyor bilemedim ama, alacağım ödül sonrasında yapacağım konuşmayı hazırlıyor olurdum. Sevdiklerim! Valla yaşadınız, hepiniz için de o kadar güzel cümleler hazırladım ki.
başta ana ve ara renkler olmak üzere tüm renk camiasına, bana olan desteklerinden dolayı...
Muhtemelen bir süre sonra, şu bankta iki dakka oturayım da yapacağım konuşmayı güzel bir toparlayayım diye düşünür, sonra da oturduğum yerden kalkamazdım.
ve fotoğraf dalında yılın en at kafalı adamı ödülü goes to...
İddia ediyorum sanat ne toplum ne de sanat içindir, sanat ödül içindir yahu. Ödülsüz bir sanat dalı düşünülemez. Bunun en bariz örneği de sinemada olsa gerek, oscar ödülüne aday olabilmek için zamanlaması/hikayesi/oyuncuları ayarlanan filmler var. Bu arada ödül, sinema, oscar hattında ilerlerken bir kişiyi anmadan geçmeyeyim, oscarsız adam leo seviyoruz seni, selamlar.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder