Çöküş

Balkona çıktığımda ruhum böyle birşey yapmaya elvermiyordu.Sadece yapmak zorunda olduğumu hissediyordum içimde bir yerde.Hazırlanırken bir an düşündüm ve dünyaya daha önce bu kadar cömert bir kralın uğramadığına kanaat getirdim.Yapacak olduğum şey bir kralın halkı için yapabileceği en büyük fedakarlık olsa gerekti.Ama onlar da bu fedakarlığı hakedecek
davranışlarda bulunmuşlardı yaşamları boyunca her savaşta destek olmuşlardı bana.
Bunda g.t korkusunun da biraz payı olabilir belki ama yine de..yinesi filan yok haklıyım işte onlar iyi bir halk oldu ben iyi bir kral dahası yok.

En iyisi uzatmadan merasime geçeyim de fazla bekletmiyeyim insanlarımı.Beni görebilecekleri açıyı yakaladıklarında gözlerini büyütüp bana bakmaya başladılar ve ben o gözlerde beni ne kadar
çok sevdiklerini görebiliyordum.Bana tapıyorlardı ben onlar için tanrıydım sanki hepsini
ben yaratmıştım diye düşünürken ufak bi sarsıntıyla kendime geldim.

Tam arkamı döner gibi yapıyordum ki birden elimdeki tüm futbolcu kartalarını 3.kattan aşağı
saldım ve hepsi ayrı bir yere salınıyordu.Onlar bir kart daha fazla kapabilmek için
birbirbiriyle cebelleşirken ben ise zevkle izliyordum onları.

Böyle böyle izlerken onları alttan bi dallamanın kart toplamak yerine bana seslendiğini gördüm
ne diyor lan bu diye ona baktığımda "hihihi" diyerekten güldüğünü farkettim.Evet bu oydu
kabuslarımın kaçınılmaz kahramanı ne dostum ne düşmanım yerine koyabildiğim Antoniydi bu.

"adamım gelsene maç yapıyoz seni de saydık." dedi.

"s.çtın zevkimin içine şereften arındırılmış insan" diyecektim ki birden ağzımdan "tamam geliyorum siz başlayın" çıkıverdi.Girdim içeri annem daha eşofmanlarımı yeni yıkamıştı 
kızacağını göze alaraktan giydim çıktım dışarı.

Maç başlamıştı herkes bir o yana bir bu yana koşuyordu bana "abi sen kaleci oyuncu ol" dediler önce bozulduğumu görünce dayanamadılar ortasahanın sağına koydular beni.
Maçın sonuna yaklaşılırken "döndürmeyin riçırdı" çığlıkları arasında bir gol attım.Tabii gol atıp da sevinmemek olmaz zıplayıp hoplamaya kızlara gördünüz mü nası goldü diye kasılaraktan sormaya başladım ben.Meğer daha maçın bitmesine varmış baya bu arada 5 kadar gol yedik.Yenildik tabii ama olsundu önemli olan mücadeleydi demediler hırpaladılar beni bi güzel sağolsunlar.

Allahtan kafayı korumuştum fazla darbe almamıştı.Kalktım ayağa mağrur bir şekilde yüzümü güneşe döndüm.

Güneş batıyordu ve güneşin batışıyla birlikte bir kralın devri sona eriyordu.

P.S:Yazı İşletim Sınavları II vize sınavına çalışırken yazdmış olduğum ilk halindedir.Ancak bu mükemmel olduğundan değil eringen bir yapıya sahip olduğumdandır.

yazan ben