Asosyal Kafka

-alo kemik'ten arıyoruz franz kafka ile görüşebilir miyiz?
-buyrun benim.
-lan oğlum ne biçim kitaplar yazıyorsun sen! aklım karıştı lan. içim bunaldı, zihnim, dimağım kurudu. böyle içimde bir buruntu yer etti, hayattan soğudum oğlum. hiç mi sende din, iman vicdan yok şerefsiz.
-umut bey ben iç dünyamı yansıtmak istedim sadece. sizi rahatsız ettiysem özür dilerim. sadece içsel serzenişlerini kağıda döktüm ben.
-ama hep böyle hep iç dünya, hep iç dünya olmaz ki canım. çık dolaş biraz çay iç, kadıköy'e git misal... paran yoksa ben vereyim. kurudun kaldın lan evde yaza yaza. azcık sosyalleş lan pısırık.
-sevgili umut. iyi söylüyorsun da kemik okurunun beni tanıdığını pek sanmıyorum. keşke özcan deniz'i falan arasaydın, beni kim tanır ki çoğu insan için hiçbir şey ifade etmeyen biriyim, tanımazlar, bilmezler beni.
-hayır! sen güzel bir insansın. seni tanımayan kişiler umurumda bile değil. onlar var ya senin daşşağını yesin.
-aman umutçuğum estafurullah.
-ne estafurullahı franz. doğru söylüyorum ben. sen de söyle "daşşağımı yesinler" de!
-umut lütfen.
-lan söyle!!!
-ddd... daşşağımı yesinler.
-daha güçlü!
-onlar benim daşşağımı yesinler.
-abi koskoca yazarsın utanmıyor musun öyle daşşaklı maşşaklı konuşmaya. yazıklar olsun. okura azıcık saygın olsun be!

not: işbu konuşma umut sarıkaya ile franz kafka arasında geçmektedir.