Hayat

saat 7:20. aynen bir pazartesi,bir çarşamba veya bir cuma günü gibi bu gün de telefonun alarmı aynı volüm/titreşim birlikteliğinde çalıyor. kahramanımız ahmet bu sefer diğer günlerden farklı olarak kolayca uyanamadı. belki önceki gece mesaiye kaldığından kendine biraz daha uyuma hakkı verecek. belki facebookda tanıştığı kıza anlattığı yeni santana olma hayalini kuruyor kafasında ve uyanmak istemiyor rüyalar aleminden. ahmeti önemsemediğimden değil ama nedeni farketmez, gözleri kapalı bir şekilde masanın ucuna kadar gelen telefonu erteliyor. aynen hayallerini ertelediği gibi ama telefon bir daha çalıyor ve bu sefer uyanmalı. hayallerinden gerçeğe, gerçeği hayallerine çevirebilmek için. ama bilmediği birşey var ki öykünün sonu çktan yazıldı.

eveet edebiyat derslerinin yüce öğretilerinden biri olan giriş/gelişme/sonuç üçlüsünün giriş kısmını geçiştirdim. nasıl girişin sonuna doğru bulduğum vurucu kelime öbeğini beğendin mi, sence de çok git kendini çok sevdirmedenvari değil mi?

şimdiii öuküyü giriş kısmında ipuçlarını gördüğünüz yönde -ama şaşırtmaçlarla da bezeli şekilde- daha da ayrıntılandıracağım. korkmayın kafanızda cevapsız hiçbir soru kalmayacak anlatılanlarla ilgili hatta iddia ediyorum kafanızda cevapsızı geçtim hiçbir soru olmıyacak. o kadar iddialıyım dostlarım. ama o kadar da tembelim ki biraz da ortamı heyecanlandırmak adına gelişme kısmını arkası yarına bırakıyorum..