Atina Duvarları

İskambil destesinden fırlamışçasına karşımda dikilmiş duruyordu, sanki beni bekliyordu. Anlatmaya başladı dinlemeye hevesli olduğuma kanaat getirince; daha önce kraliyet adına silahşör olarak çeşitli görevlerde bulunmuş, çok da başarılar elde etmiş hani. şimdi ise unutulmaya yüz tutulmuş mesleklerden biri olarak görüyordu silahşörlüğü.. daha çok devasa bir dönere saldırmayı planlayan, çılgın bilimadamına benzettiğim bu dayıyı olduğu yerde bırakıp, yoluma hızlı ama emin adımlarla devam ettim.

Her kadın bir gözünü, hayatından geçip gittiği erkekleri izlemek adına geride bırakır.

Sigarasının dumanı ile animeden fırlamışa benzeyen bir kahraman yaratmış, onunla sohbete dalmıştı. Gecenin karanlığında benim farkıma varmadı bile. Sohbetin koyuluğundan mı, yüklendiği dertlerin ağırlığından mı bilmiyorum..

O'nun arkasından tek düşünebildiği, hayatını boka çevirdiğiydi. Kafamı boşaltmaya ihtiyacım var diye televizyon karşısına kurulmayı düşünürken bile içinden bir ses, hayatının içi bu kadar boşaltılmışken artık kafanı boşaltıp boşaltmaman bir anlam ifade ediyor mu sanki, diye sesleniyordu.