Hergün Bir Şarkı Adeta #48

çok bozdu metal türünün önde gelen isimlerinden anathema, çoğu insan için kürkçü dükkanında çalacak nitelikte şarkılara sahip bir grup aynı zamanda. şarkının sonunda danny'nin kaydettiği ve sonsuza kadar çalacak riff leri birbirimize dinletirken heyecanlandığımız zamanlar çok da geride kalmadı.

Hergün Bir Şarkı Adeta #47

When I'm feeling high or I'm feeling low
Or there is no change
Somehow days keep melting into the night
And there's always light on the cosmic range
I am always high I am always low
There is always change

Gene Clark, 1974 yılında yayınladığı No Other albümünde yer alan, strength of strings ile tipik bir ikizler burcunun hayata karşı olan isyanını dile getiriyor. 

Çıktığı zamanlarda hem satış rakamlarında hem de eleştirmenlerin yorumlarında hüsrana uğramış bu saykodelik albüm şimdilerde klasikler arasında gösteriliyor. Siz de bulutlu bir istanbul sabahında pazartesi mutsuzluğunuza eşlik etmesi için bir şarkı ararsanız Gene Clark ve No Other burda bir yerlerde sizi bekliyor olacak.

El Rastro

Antropolojik değeri yüksek, kaybolmakta olan kavramların peşinde, zaman/mekan tanımadan dolaşan mavi kulübeli deli adam yeni bir yolculuğa hazırlanıyordu. Bu kez genelde olanın aksine yolculuğa yalnız çıkmayı tercih etmişti ya da şöyle diyelim bu yalnızlık halinin onun tercihi olduğuna inanıyordu. Şu günlerde ara ara kendini, tüm arkadaşları tatile gittiği için sıcak yaz günlerini evde pinekleyerek geçirmek zorunda kalan bir çocuk gibi hissediyordu ama bu hissiyata bir türlü anlam veremiyordu. Tatil kavramı tamamen insanlara özgüydü ve gallifrey'de hiç bir zaman hava sıcaklığı insanı bunaltacak seviyeye çıkmazdı.

Yalnızlıkla ilgili düşüncelerine ara verip yolculuk için tardis'in yönetim panelindeki ayarlamaları yapmaya başlamıştı ki ilham perisi benzeri bir ırk tarafından taşınan geçmiş maceralarından kurtardığı kavramlar ziyarete geldiler. Bu seremoni, her yeni macera öncesi egosunu şarj etmek için gerçekleştirdiği bir pratikti. Ve yine her seferinde olduğu gibi önünden sıra sıra geçen kavramlarda sıra satanizme geldiğinde durakladı bir an boyunca. Onları kurtararak iyi mi kötü mü yaptığı konusunda bir karara varamamıştı henüz.

Bu macerada yine dünyada ama ingiltere'de değil, türkiye diye adlandırılan bir ülkede, geleceğe dönüş filmindeki marty mcfly misali yavaş yavaş silikleşen bir kavramı kurtarmaya çalışacaktı.

Gün kelimesi, yirmidört saatin bir araya gelerek oluşturduğu, zaman ölçümünde kullanılanın bir birim olmasının yanısıra ortadoğu diyarında farklı bir anlam daha taşıyordu. Kadınların her hafta içlerinden birinin ev sahipliğinde toplandığı, aralarında olmayan diğer kadınlar, gelinler, çocuklar ve kocalar hakkında konuştukları ve ev sahibinin hazırladığı farklı tariflerden beğendiklerini ay komşu ne de güzel yapmışsın, bana da versene şu tarifi bizim bey bayılır böyle peynirli peynirli benzeri cümleler ile istedikleri komün etkinlikleridir.

Doktoru harekete geçiren ise son günlerde kadınların içlerinden birinin ev sahipliğinde toplanmak yerine, aman canım ne gerek var o kadar hazırlığa, temizliğe, bulaşığa dışarda bir yerde güzelce oturup yer içeriz. hem nimet hanımın bize yedirmeye çalıştığı o lezzetsiz şeylerden de kurtulmuş oluruz. hoş olmaz mı ahaha düşüncesiyle hareket etmeleri ve geleneksel toplantılarını kebapçı, ıslama köfteci benzeri yerlere taşımaları oldu. Bu yeni hâl hem esnaf hem de kadınlar için oluşmuş bir kazan-kazan durumunu işaret ediyor olsa da  yeni şekliyle günler barındırdığı tüm antropolojik değerini kaybediyordu. Bu da yemek tarifleri elden ele geçip yeni hallere bürünmemesi ve kadınların bilmeden oluşturduğu bir çeşit füzyon mutfağının ortadan kalkması demekti. Okuldan gelen çocukların günden kalma kek ve poğaçalar ile beslenememesinden bahsetmiyorum bile ki bu da yeterince acı.

Dünyanın en kötü sesli enstrümanlarından birisini bile yaşasın antropolojik değerlerin kardeşliği şiarıyla kurtaran dokromuzun konum olarak türkiye'nin ortalarında yer alan bu sıkıcı kasabada bulunmasının nedeni işte bu idi. Kafasına taktığı o küçük şemsiyenin havalı olduğuna dair inancı ise tamamen son rejenerasyonundan geliyordu.

La Vida es un Carnaval

Ödül almam gerektiğine dair ciddi bir inanç var içimde. Ödül mü ne, bildiğin ödül canım. Nobel gibisinden hani. Henüz ödülün hangi alanda olacağına karar verebilmiş değilim. Hem illa papa hazretlerinin vermesi de gerekli değil ama ödül önemli. Ödül teknolojisinin olmadığı o karanlık çağlarda insanlar ne diye sanatla, bilimle uğraşıyorlarmış anlamak güç cidden.

Misal şu resim yapan kadının yerinde ben olsam eminim bir yandan da aklımdan, artık resim yapan insanlar kimden nasıl bir ödül alıyor bilemedim ama, alacağım ödül sonrasında yapacağım konuşmayı hazırlıyor olurdum. Sevdiklerim! Valla yaşadınız, hepiniz için de o kadar güzel cümleler hazırladım ki.

 

başta ana ve ara renkler olmak üzere tüm renk camiasına, bana olan desteklerinden dolayı...

Muhtemelen bir süre sonra, şu bankta iki dakka oturayım da yapacağım konuşmayı güzel bir toparlayayım diye düşünür, sonra da oturduğum yerden kalkamazdım. 

ve fotoğraf dalında yılın en at kafalı adamı ödülü goes to...

 

İddia ediyorum sanat ne toplum ne de sanat içindir, sanat ödül içindir yahu. Ödülsüz bir sanat dalı düşünülemez. Bunun en bariz örneği de sinemada olsa gerek, oscar ödülüne aday olabilmek için zamanlaması/hikayesi/oyuncuları ayarlanan filmler var. Bu arada ödül, sinema, oscar hattında ilerlerken bir kişiyi anmadan geçmeyeyim, oscarsız adam leo seviyoruz seni, selamlar.

Hergün Bir Şarkı Adeta #46

Birer birer gelin lan şarkılarının bu kez rock off özel yayını ile karşınızdayız efenim. Hayatın doksanlara dönmesi ile birlikte satanizm de sokaklardaki eski yerini almaya başlamışken, behemoth dinlemek iyi gider diye düşündüm. Hem de rock off'ta kendilerini canlı dinlemek ayrı bir gaz verdi bünyeye. E bu sefer olsun düşünmekle kalmayıp harekete geçtim. Evet harekete geçmek, internette birşey paylaşmaktan ibaretse çok kolay çünkü. 

Behemoth, katolik camiaya birçok papa hediye etmiş leh diyarından çıkma oldukça popüler bir grup. Solistleri olacak Nergal beyefendi ise, polonya'nın önde gelen bir müzik yarışmasında jüri üyesi, yani öyle underground satanizmden bahsetmiyoruz. anadolu satanistleri gibi murat kekili kıvamında takılmıyor adamlar.

Şimdik hala play tuşuna basmadıysanız bir de uyarıda bulunayım, dinleyeceğiniz parça ne gözlerinizden birkaç damla yaş akıtacak, ne de sizi bir takım duygulardan başka çeşitli duygulara sürükleyecek bir eser değildir. Peki nedir derseniz, şarkıdan bir kupleye bakalım mı, şair kime seslenmiş?

Destroyer ov cosmos,
Implore the ungod,
Implode the sun,
There is none wronging the serpent's cult

Evet. Neymiş, adam kozmosun yokedicisine sesleniyor ve ne diyor ona orman sevgisi mi, hayır onu yok et, bunu içeri patlat vesaire. Keşke biraz da bakire kanından bahsetseymiş. Malum Lucifer'ın en sevdiği lezzet. 

Şimdi de kutsal kitaplarda kendine yer bulamamış, Lucifer sevgisi ile bakire kız arkadaşını kurban etme korkusu arasında kalmış bir satanist arasında geçen bir kıssa.

Günlerden bir gün, artık ahvaline dayanamayan makine mühendisliği öğrencisi bir genç, bundan gayrı ilk bulacağı kız arkadaşını Lucifer için feda edeceğini yazdı bir forum sayfasına. İşbu ya o anda evrenin sonundaki restoranda oturmuş yemek sonrası ikram edilen çayını yudumlayan bir yandan da telefonundan aynı forum sitesinde takılmakta olan Lucifer özelden yanıtladı hemen onu. Olmuş bil genco. Günler geçti, vizeler, finaller geçti. Tanrı inancı uğruna savaşlar başladı, bitti. Ve bir gün, gencimizin acısını haykırdığı forum sitesinin hit sayısı yerlere vurmuşken. Şans eseri aynı konu başlığı altında, virus silindi uyarısı, buluştu gencimiz ile hayallerindeki hatun kişisi. Kahramanımız bir anda bizim kahramanımız olmaktan çıktı da onun kahramanı oldu. 

Günlerin çayla, cipsle geçtiği mutlu günler gelmiş, sevgilisinin biricik kahramanı verdiği sözü bile hatırlamaz olmuşken Lucifer gösterdi avatarını tekrardan. Bu kez gencin rüyasındaydı. Aslında forumdan da bir kaç mesaj atmıştı ama kahraman kişisi artık forumlara takılmaz olmuştu. Oğlum dedi Lucifer. Ben sana o gün olmuş bil derken karşılığında senden birşey rica etmiştim, ne pis adammışsın sen hemen kızı bulunca unuttun diye de devam etti. Gencin kafası karışmıştı, Lucifer'ın şartını hatırlamıyordu gerçekten ama tutar belki diyerek söyledi kelamını, abi teraziye tıklamıştım ben ama, hatırlıyorum yani hani hatırlamasam neyse ama tıkladım abi.. Lucifer ise sinirlenmeye başlamıştı yavaştan, sen ne terazisinden bahsediyorsun bilader, ben kan diyorum sen diyorsun terazi. Bu kadar mı aklını başından aldı bu aşifte, bak zaten arkadaşlarını da aramaz sormaz oldun, adamlar arkandan neler söylüyorlar. Hiç mi umrunda değil? Nasıl bir umursamaz oldun sen? Lucifer'ın kan demesi ile birşeyler aydınlanmaya başlamıştı kahramanımızın kafasında, dikkat ettiyseniz adamın kafa gidince yine bizim kahramanımız oluverdi. Abi pardon ya, sen bakire kanı istiyordun dimi benden, ama ben nasıl olur da kıyarım sevdiceğime off. Hem de yeni bulmuşken onu nasıl boğazlarım söyle bana, sen de hiç insanlık yok mu, senin allahın yok mu diye saydırmaya başlamışken kahramanımız, Lucifer kesti sözünü. Oğlum sen gerizekalı mısın, ben bakire kanı dediysem onu mu dedim, hadi tamam insan üremesi işlenirken biyoloji derslerinde arkadaşlarında ekiki ekiki modunda takılırken kaçırdın birşeyleri,  peki nerden çıkarıyorsun kızcağızı boğazlamayı. Bir topluiğne yardımıyla accık bir kan akıtsan bile kafi bana, sen gelmiş bi de utanmadan saydırıyorsun bana, ne insanlığımı bıraktın, ne allahsızlığımı.. Lucifer'ın üzerine yürümesinden rüyasındaki esnafın araya girmesi sayesinde kurtulan kahramanımız paçayı ancak uyanarak kurtarabildi. Uyandığında sehpanın üzerindeki telefonunun ışığının yandığını gördü. Bir mesaj gelmişti. Hem de sevdiceğinden. Uyudun mu diyordu sevdiceği ona. Geniş bir gülümseme yüzünü ele geçirmeye başladı. Telefona bakmak için yastıktan kaldırdığı kafasını bıraktı tekrar yastığa ve o mutlulukla niyet etti. Lucifer rızası için akıtacaktı sevgilisinin kanını.

Kıssadan hisse; hiçbir şey göründüğü gibi değildir, siz siz olun merkez medyanın yalanlarına inanmayın.