sırf big babol çiğneyerek veya bonibon yiyerek çocukluğuma dönebileceğimi ve orda kalabileceğimi düşünmem çok komik geliyor kulağa biliyorum.. asıl problemin benim değil de çevremin büyüyor oluşunu göremeyişim ne kadar da çocukça değil mi.. peki filmlerde beş altı futbol oyuncusunun popüler olması durumunu doğal karşılıyalım da herkesin kendini ortamın popüleri sandığı bir mekanda popüler olmadığını bilmek nasıl bir duygu onu tanımlamaya çalışıyorum kendi kendime, eğer bunun yapabilirsem yakında cümle içinde kullanmayı düşünüyorum.. türk kahvesi zeka açıyor mu ki cidden merakımı giderecek kim ola ki?