sen yazmayınca dünya duruyor, insanlar ne yapacağını bilemez hale mi geliyor sanıyorsun, yanılıyorsun dostum hem de çok fena.

yukardaki replikvari cümleyi kendim kendime söylemekten başka çarem yok netekim yazdığımın farkında olan bir ben var benden içerü. ortaya sununca kendimi ben sanıyorum ki, bi geri çekilsem dünya duracak yazılarımı okuyamayanlar günlerini sıkıntıdan patlayarak geçirecek. ama kendimden gördüğüm üzere alakası yok. ortalıkta tonlarca blog, her türden yazı varken aman da kendim de yazmamışım diye sıkıldığım olmadı hiç. sadece belirlenemez bir dürtü sanki yazmam gerekiyormuş gibi bir his veriyor vücuduma belki pankreasımdan salgılanan hormondan belki kanımda dolaşan fazla kolestrolümdendir bilemiyorum. velhasılı kelam bunca laftan sonra da bişey değişmeyecek bazen yazacağım bazen yazmayacağım, böyle şeyler işte okur.