Uçakta (salonda) at yarışları yapılıyor. Sevgi birinci geldi, ben ikinci geldim. (Başka katılan olmadı.) Zarf kapama yarışında ikinci oldum, perdetakma yarışında ikinci oldum, bulaşıkyıkamada birinciyim. (Sevgi katılmadı.) Parakazanma yarışında dereceye giremedim. (Yanlış bayrak değiştirdiğim için diskalifiye oldum.) Evlilik yarışında cansıkıntısı birinci geldi. Çiçek yarışını, bir deve tabanı farkıyla kaybettim. Şimdi, Bilge'nin peşinden koşuyorum; gene ikinci geldim. Sonuca itirazlar oluyor. Yetişemiyorum. Her tarafa koşuyorum. Ben göğüslemeden, ipleri kaldırıyorlar. Neden bu yarışlara kalktın evladım? Şimdi inişe geçiyoruz albayım. Hayır. Hava boşluğuymuş. Atlattık albayım. Kameralar çalışıyor. ÖLÜM ne zaman sahneye çıkacak? Pencere de açamıyoruz. Tayyarede olmazmış. İnsanı hüüt diye dışarı çekermiş atmosfer.
Tehlikeli Oyunlar, sf. 146.
Oğuz Atay
Oğuz Atay
google'a "neden bu yarışlara kalktın evladım" yazınca ilk sırada bir senin blog bir de benim blog çıkıyor. Kitabın burası en çok bizi etkilemiş demek ki, kimse hiçbir yere yazmamış :)
YanıtlaSilOğuz atay'ın yazdığı her cümle dokunmuştur bana. bu ortaklığı farkederek bu metni tekrar okumamı sağladığın için de teşekkürler :)
YanıtlaSil