Going to Trabzon Vol. II
araya birkaç yazı daha sokup previously on diyerek başlamak istiyordum ama nasip olmadı böyle bilindik klişelerle devamını getireyim o zaman.
dizinin ikinci günü otelde rusça konuştuklarını tahmin ettiğim -daha doğrusu uydurduğum- bir takım insanlarla yapılan kahvaltıyla başladı. trabzon manzaralı yapılan kahvaltıdan sonra sümelaya bizi götürcek olan servisinbi buçuk dakka kadar gecikmesi sıkıntılı anlar yaşamama neden oldu , neyse ki beklenen olmadı . yolculuk başlasın. serviste yerli turist olmanın dezavantajını şoförün yaptığı ingilazca açıklamaları anlayamayarak yaşadık. simultane açıklama da olmayınca bir de türkçe açıklattırmak zorunda kaldık. işte sana manastır.
devletin saçmasapan restorasyon politikasından sümela manastırı da ne yazık ki nasibini almış neyse ki ellenememiş kısımlar da vardı. özellikle duvardaki freskler çok güzel ancak biz kavrayamayanlar için neyin anlatıldığına dair açıklama konsa daha güzel olmaz mıydı.ne dersiniz görevli beyler.
kısa yollar tehlikelidir. sümeladan uzun bir parkurla aşağı indikten sonra haliyle bir açlık hasıl oldu. açlığımızı kuymuk ismi verilen yumurta, mısır unu ve peynirden yapılan yemek ve üstüne sütlaç ile giderdik. sütlacı öylece geçiştirmek istemem netekim yediğim en başarılı süt tatlılarından biriydi kendisi. selam olsun hamsiköy'e.
sümela dönüşü sonrası kucağımızda kestaneler a.r.o.g. u izlemeye gittik. her ne kadar bir film olarak g.o.r.a. ya nispeten daha bir bütünlüğe sahip olsa da filmi yeterince iyi bulmadığımı belirteyim. futbol maçı sekansı ortalama üstü olsa da bir shaolin soccer ya da mean machine'deki eşdeğerlerinin yanına bile yaklaşamamış. paralel evren geyiğinin de yanlış kullanıldığı düşüncesindeyim.
film sonrası, kaldığım kısa süre içersinde kendimce trabzon'un en başarılı restoranı olarak seçtiğim fevzi hoca'nın yerine -benim için o bir nevzat abi- gittik. aperatifler kağıtta hamsi fındıklı baklava derken tıka basa doymuş olarak mekandan uzaklaşabildik.
araya birkaç yazı daha sokup previously on diyerek başlamak istiyordum ama nasip olmadı böyle bilindik klişelerle devamını getireyim o zaman.
dizinin ikinci günü otelde rusça konuştuklarını tahmin ettiğim -daha doğrusu uydurduğum- bir takım insanlarla yapılan kahvaltıyla başladı. trabzon manzaralı yapılan kahvaltıdan sonra sümelaya bizi götürcek olan servisinbi buçuk dakka kadar gecikmesi sıkıntılı anlar yaşamama neden oldu , neyse ki beklenen olmadı . yolculuk başlasın. serviste yerli turist olmanın dezavantajını şoförün yaptığı ingilazca açıklamaları anlayamayarak yaşadık. simultane açıklama da olmayınca bir de türkçe açıklattırmak zorunda kaldık. işte sana manastır.
devletin saçmasapan restorasyon politikasından sümela manastırı da ne yazık ki nasibini almış neyse ki ellenememiş kısımlar da vardı. özellikle duvardaki freskler çok güzel ancak biz kavrayamayanlar için neyin anlatıldığına dair açıklama konsa daha güzel olmaz mıydı.ne dersiniz görevli beyler.
kısa yollar tehlikelidir. sümeladan uzun bir parkurla aşağı indikten sonra haliyle bir açlık hasıl oldu. açlığımızı kuymuk ismi verilen yumurta, mısır unu ve peynirden yapılan yemek ve üstüne sütlaç ile giderdik. sütlacı öylece geçiştirmek istemem netekim yediğim en başarılı süt tatlılarından biriydi kendisi. selam olsun hamsiköy'e.
sümela dönüşü sonrası kucağımızda kestaneler a.r.o.g. u izlemeye gittik. her ne kadar bir film olarak g.o.r.a. ya nispeten daha bir bütünlüğe sahip olsa da filmi yeterince iyi bulmadığımı belirteyim. futbol maçı sekansı ortalama üstü olsa da bir shaolin soccer ya da mean machine'deki eşdeğerlerinin yanına bile yaklaşamamış. paralel evren geyiğinin de yanlış kullanıldığı düşüncesindeyim.
film sonrası, kaldığım kısa süre içersinde kendimce trabzon'un en başarılı restoranı olarak seçtiğim fevzi hoca'nın yerine -benim için o bir nevzat abi- gittik. aperatifler kağıtta hamsi fındıklı baklava derken tıka basa doymuş olarak mekandan uzaklaşabildik.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder